Koffiekopoëzie

Koffiekoppen is bezig zich opnieuw uit te vinden. Om deze 'tweede jeugd' te verrijken en van wat gelaagdheid te voorzien, heb ik een gedicht geschreven dat, wat mij betreft, de ziel van de Koffiekoppen familie bij zich draagt. Ik hoop dat het jullie, als leden van deze familie, bekoren kan.

Als kinderlijk begeren

Verf je bruine blad’ren groen

Houdt het kroost in diepe waan

Niet krampachtig, niets forceren

Zelfs je best niet hoeven doen

Hoe de stoeprand uit blijft dagen

In obsessief anale fases

Toestemming te moeten vragen

maar het verbod geen gade slaan

het gebod des te preciezer

maakt niets nog uit wie er de baas is

en van de ander de verliezer

wát een vet gedicht, he? En die oma met die rode bril! Ook zoiets.