dinsdag 29 mei 2007

waarom buitenkunst zo knakerend fed is

ttssssssssssssssssssssss.

Het is 3:40, Drenthe, Nederland
Zachtjes hoor je flinke regendruppels neerplensen op de pannen in de voortent.
Dan wordt het kalmerend getik van de regen verstoord door en hels kabaal aan gekletter en, gelijktijdig, gemekker van een ernstig gedesorienteerde ariƫr zonder contactlenzen.
Het gestommel eindigt, gevolgd door het distinctief geluid van het openen, en sluiten, van een half vervallen tent. Dan doemen er meer geluiden op uit de verte, deze echter minder discreet als de voorgaane.
'He schattebout...' de zin eindigt met een ongezonde kuch, gevolgd door een aantal keren 'ongecontroleerde vermenigvuldiging van cellen'.
Dan werpt en woekerende fakkel enkele schaduwen op de tent. Langzaam verdwijnen ook deze figuren achter enkele ritsen.
En dan, gevolgd door het zingen van de eerste ochtendvogels, valt het kamp in slaap

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Reageren zul je, hondsvot!